تاثیر آموزش بر مهارت های حرکتی پایه پسران و دختران ۶ ساله تهران و مقایسه آن با هنجار موجود

هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات آموزش بر مهارت­های حرکتی پایه پسران و دختران 6 ساله و مقایسه آن با هنجار موجود بود. در این پژوهش 560 دختر و پسر مدارس دولتی منطقه 9 شهر تهران به صورت تصادفی خوشه­ای انتخاب و در چهار گروه دختر و پسر آموزش دیده و آموزش ندیده دسته بندی شده و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار اندازه­گیری پژوهش حاضر مجموعه آزمون مهارت­های حرکتی پایه آرنهایم – سینکلر(1974) ویژه ارزیابی مهارت­های حرکتی پایه کودکان 4-12 ساله بود که پایایی آن به شیوه بازآزمائی 89/0 بدست آمده است. نمرات خام پس از تبدیل به نمرات استاندارد t، به تفکیک جنسیت و نوع آموزش طبقه­بندی و مقایسه شد. از روش­های آمار استنباطی  t مستقل و تحلیل واریانس دوطرفه برای مقایسه گروه­ها استفاده شد. نتایج نشان داد که در مهارت­های ظریف و درشت اثر اصلی دو عامل «نوع آموزش» و «جنسیت» معنادار بود (05/0p≤). به طوری که در مهارت­های ظریف، دختران نسبت به پسران و آموزش دیده­ها نسبت به آموزش ندیده­ها و در مهارت­های درشت، پسران نسبت به دختران و آموزش دیده­ها نسبت به آموزش ندیده­ها برتری معنی داری داشتند (05/0p≤). ضمن این که در برخی از این مهارت­ها کنش متقابل بین «نوع آموزش» و «جنسیت» معنی دار بود (05/0p≤). هم چنین میانگین نمرات آزمودنی­ها در اکثر خرده آزمون­ها، نسبت به هنجار موجود پائین تر بود.